Πωλογεωργάκης

Επώνυμο ιστορικής οικογένειας της Κρήτης. Σπουδαιότεροι γόνοι της οικογένειας ήταν οι εξής: 1. Αναγνώστης και Παύλος. Γιοι του Γεωργίου (2). Διακρίθηκαν, ως οπλαρχηγοί και πληρεξούσιοι της επαρχίας Σφακίων κατά την επανάσταση του 1866-69. 2. Γεώργιος (1788 – 1859). Ονομαζόταν και Πωλογιαννάκης. Στις 29 Μαΐου του 1821 εκλέχτηκε από την Καγκελαρία των Σφακίων αρχηγός των πολεμιστών των Σφακίων. Διακρίθηκε για την ανδρεία του σε πολλές μάχες στις περιοχές Χανίων, Ρεθύμνου και Ηρακλείου έως το 1827, οπότε αιχμαλωτίστηκε με δόλο από τον Μουσταφά πασά και φυλακίστηκε στα Χανιά, απ’ όπου αποφυλακίστηκε μετά το τέλος του Αγώνα. Πήρε επίσης μέρος στην επανάσταση του 1841, κατά την οποία διορίστηκε γενικός επιθεωρητής των επαναστατικών δυνάμεων, καθώς και στην επανάσταση του 1858. 3. Γεώργιος (1893 – 1960). Γιος του Χαράλαμπου (5). Δικηγόρος, πολιτικός και οικονομολόγος. Διετέλεσε γενικός διευθυντής και πρόεδρος του συμβουλίου της Ελληνικής Ηλεκτρικής Εταιρείας (1920), καθώς και σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας και πολλών άλλων εταιρειών στην Αθήνα. 4. Θεμιστοκλής. Αδελφός του προηγούμενου. Οικονομολόγος και διευθυντής της Ελληνικής Εταιρείας Ηλεκτρικών Λαμπτήρων. Διετέλεσε βουλευτής Χανίων. 5. Χαράλαμπος (1857 – 1920). Εγγονός του Γεωργίου (2). Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Όταν γύρισε, διετέλεσε εισαγγελέας Βάμου και πολλές φορές βουλευτής του νομού Χανίων. Εκλεγόταν από το 1880. Το 1886 εξελέγη πρόεδρος της Συμβουλευτικής Συνέλευσης της Κρήτης. Ήταν ο ιδρυτής και ο αρχηγός του κόμματος των Ανεξάρτητων στην Κρήτη και, μαζί με τον Ελ. Βενιζέλο, συναρχηγός της αντιπολίτευσης. Ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών (1907-08), ενώ επίσης διετέλεσε μέλος της εκτελεστικής επιτροπής και επίτροπος επί των Εσωτερικών μετά την κήρυξη της Ένωσης (1908) και την αποχώρηση του αρμοστή Θ. Ζαΐμη. Κατά τις εκλογές της πρώτης αναθεωρητικής εξελέγη βουλευτής της Αττικοβοιωτίας και, μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης από τον Έσλιν, υποδείχθηκε από τα ενωμένα κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Στον πόλεμο του 1912-13, παρά την προχωρημένη ηλικία του, συγκρότησε δικό του εθελοντικό σώμα και πολέμησε στο Κοντοβράκι και στην Αετορράχη της Ηπείρου. Το 1916 επανεξελέγη βουλευτής Αττικοβοιωτίας.